Çit, üç kızın cesaret ve inanç dolu olağanüstü gerçek hikayesi; İngilizlerin Avustralya'nın gerçek sahiplerine yaptıklarının bir özeti... Çocuk yaştaki Molly, Gracie ve Daisy, 1931 yılında Avustralya Hükümeti'nin asimilasyon politikası gereği beyazlara hizmetkâr olarak yetiştirilmek üzere bir merkeze götürülür. Bu yarı melez Aborijin teyze çocukları gördükleri karşısında dehşete kapılır: kurtlu yemekler, asma kilitler, parmaklıklı pencereler, sert ve soğuk yataklar... Ailelerinden koparılarak getirildikler

KALBİNİN SESİNİ AÇ, KULAĞIN İŞİTSİN! Onlar, bu oyunda birbirlerine durmaksızın çarpan sayısız dalgaydı. Zamanlar mekânlar birbirine karıştı. Ölümler yaşama... Oysa, öğrenmek için çıkmışlardı bu yola, öğretmek için. Yaşamak için yürümüşlerdi bu yolu, ölümsüzlük için. Bilgeliği aramışlardı bu yolda, ışık olmak için... Şimdi, yolun sonundalar. Hâlbuki son yok, yeniden zamanın başındalar; Sonsuzluk için! "Onu, iyi bir şekilde hatırlayacağım ama sana sırılsıklam âşık olacağım. Bu iklim hiç değişmeyecek.

Kan ılık. Korku soğuk. Ben cesur. Dayandığım yere kadar. Bu oda, zaten bir mezar. Hazır! Parkeler, fayanslar, dolaplar, duvarlar, tahtalar... Söylesin bana, .mür, ne kadar? Bana biçtikleri günler, neden, bir siyah, bir beyaz, bir siyah...? Neden? Bunca yıllık yaşantım, dağınık bir satranç tahtası gibi. Viran. Karanlık. Karanlık! Neyi düşlesem, aydınlığımı s.mürüyor. Günüm, güneşim bile sahte. Erir miyim? Onu, buluncaya dek? Yegorka! Onu buluncaya dek! Her şey tersine mi işleyecek, ömrümde? Böyle mi sürmeli?

Aşk için göze aldığı bir şeyler vardır mutlaka herkesin. Fedakarlıkları, kabullenişleri... Çok zor görünse de insanı insan yapan en güzel duygudur aşk. Bizi insan olmaya taşıyan bu duyguyu en saygın şekilde yaşamaktır var olmak. Hangi hikayemin satırında bulacaksınız acaba kendinizi? Sizde bir şans verin hikayelerime tutsaklıklarından kurtarın. Bırakın her okuyucuyla yeni kişilerde, mekanlarda hatta ülkelerde Özgürce yaşasın. Yolculuklarda, kaçışlarda, ayrılıklarda, mutlukluklarda okunacak olan bu kitabım

Geçmişe sünger çekmek kolay olmasa gerek. İnsanların işledikleri günahlardan arınması için önünde uzun zaman olması şart mı bilmiyorum, ama bedeninde bir yabancının dokunuşlarını hissederken, kalbindeki duygular bir bebeğinki kadar temiz olamaz herhalde. Hiç sanmıyorum. Yatağında her gece günahlarınla boğuşurken beynini yaşadıklarından uzak tutabilir misin? Tenin tanımadığın bir erkeğin teriyle ıslanmışken nasıl bebek gibi kokabilirsin? Peki ya hatıralar? Tüm yaşananları silebilecek gücü kendinde buluyor m

?Sevenler gece ölür Sevenler gece ağlar Sevenler gece yaşar Aslında bir köleliktir aşk... Bir teslimiyet, bir yok oluştur, sınırsızca... Birce bakmak, birce sevinmek, birce acı çekmek, birce yaşamaktır aşk. Hüzün mü geceden bulaştı, ben mi geceye hüzün katıyorum bilmiyorum... Ey canımın sahibi yar! Sen benimle olduktan sonra kaybettiklerimin ne önemi var.