Bir gözyaşının hüznünü yok edecek en iyi şey ardından gelecek bir tebessümdür. Genelde gözyaşını takip eder tebessüm. Halil Cibra'nın 1914'te yayınlanan eserinde gözyaşı ve tebessümün kardeşliği öyküler ve şiirlerle anlatılıyor. Beni bu beyaz kefenin içinden çıkarın ve bana, Yasemin ve leylak yaprakları giydirin; Bedenimi fildişi sandukadan çıkarın ve bırakın, Portakal çiçeklerinden yastıklar üzerinde dinlensin. Arkamdan yas tutmayın benim, Ama gençlik ve sevinç türküleri söyleyin; Bana gözyaşı dökmeyin, Am

Nasıl aklımı kaçırdığımı soruyorsunuz. Açıklayayım: Tanrıların birçoğu tezahür etmeden çokça zaman önce günün birinde, derin bir uykudayken bir anda gözlerimi açtım ve kendi kendime biçimlendirip hayat verdiğim, yedi yıldır yanımdan ayırmadığım maskelerimin çalınmış olduğunu gördüm. Ve kalabalık sokaklarda, Hırsızlar! Soyguncular! Tanrının cezası haydutlar! diye haykırarak oradan oraya koşturdum. Bu sırada benim bağırışlarımı gören kimi kadınlar ve erkekler benimle alay ediyor bazıları da halimden ürkere

Elinizdeki bu kitap; Arap edebiyatında, sancılı bir yazarın denemelerini, öykülerini içermektedir. Zaman zaman tamamen şiir olan bu metinler, Cibran'ın gençlik dönemlerine ait Gözyaşı ve Gülümseyiş ile olgunluk dönemi eserlerinden Fırtınalar adlı kitabından seçilerek bir araya getirilmiştir. İşte yüzyılın başında Batı'dan yazan bir Doğulunun sonu gelmeyecekmiş gibi duran sıkıntıları, yakınmaları, Fırtınaları...

1926'da yayınlanan kitap şiirlerden ve sözlerden oluşmaktadır. Doğu'nun usta kalemlerinden biri olan Halil Cibran kendini şöyle tanımlıyor: Ben ne bir sanatçı, ne de bir şairim. Ben bir sisim; her şeyi örten, ancak hiçbir zaman bir araya getirmeyen bir sis. Kitabı okurken sise karıştığınızı hissedecek yaşadığınız dünyaya bir masal diyarından bakacaksınız. Ben sonsuza dek bu sahillerde yürüyorum, Kum ve köpükler arasında, Yükselen sular ayak izlerimi silecek, Ve rüzgâr köpüğü üfürecek. Ama sahil ve deniz kal

Yeniden bakabilmek için gözlerine, Nefesini hissetmek için yeniden, Yüzüne karşı heceleyebilmek İçin adını, Hiç düşünmeden Verirdim son nefesimi *** Aşkın için, Ölmeyi göze alırsın. Peki ya öldürmeyi? Hem de sevdiğini? Aşkın için Aşkını, Öldürebilir misin? Melda, Ferhat ve Yelda adasındaki Aşk üçgenini okurken hep bu soruya soracaksınız: Aşkın için Aşkını öldürebilir misin? Ve işte vakit geldi! İşte artık açılacak kutusu Pandora nın İçinden ne çıkacak bilmiyorum. Belki sonsuz mutluluk ve belki, tarifsiz a

Arada kalmışlıklarınız var mı hiç? Bir aşk uğruna tercih yapanlarınız? Dostlarından, alışılmış her şey den vazgeçebilenleriniz? Ait olmadığı bir yerde, yalnızlığın ortasına yürüyebilenleriniz? Gurbetin, hasretin içine çöreklendiği o insanlardan birimisiniz? Ya da hep kaçıp gitmek isteyen, kalanlardan mı? Bu roman da kalmaların gitmeler kadar zor olduğunu, içinizde kalmışlıklar, aşklar, özlemler, dostluklarınızı bulacaksınız. Ve yazarın yalnızlığını paylaşacaksınız. Avrupa şehirlerinin düzenli ağır aka

Günah işleyecek kadar âşık olup da aldatılan her erkek, intikamı hak etmiş demektir. Bilgi, bir inanç türüdür. Doğru sandığımız her şey, yanlışlığını henüz kanıtlayamadığımız muammalardır. İnsanların sahip olduğu tek şey, inançlarla dolu bir ip yumağıdır ve bu ip yumağı ile örülmüş koca bir medeniyet... Bilginin kaynağı akıl sanılır ama sadece beynin değil, kalbin de bir tezahürüdür bu. Beyin ve kalp arasındaki mücadele, işte insan hayatının tanımı. İnsanoğlu, bütün hayatı boyunca aklı ve duyguları arasınd